Mijn moppie vroeg in onze gezinsgroepsapp een poosje terug om albums te tippen, aangezien zij in Februari een “album per dag luisteren” challenge wilde doen.
Aangezien mijn lief en ik 1) een ruim decennium schelen en 2) redelijk tegenovergestelde muzieksmaken hebben, werd de lijst behoorlijk eclectisch. Daarbij komt dat moppie, ook vanwege de hypes op Tiktok, een behoorlijke electro / 80’s smaak heeft ontwikkeld. Dus we gingen van Kate Bush naar Björk via Nirvana naar David Bowie naar Daft Punk.
Omdat ik zelf echt op zoek ben gegaan naar albums, kwam ik in een soort van rabbithole van “oh ja! Díe artiest! Dát album!” terecht.
The Real hiphop
Volgens dit NYT artikel piekt je muzieksmaak op je 13e / 14e naar gelang je genderidentiteit:
Ik kan mezelf nog erg goed inbeelden (1995 is immers maar 6 jaar geleden, kuch) hoe ik als tiener, met een cassette walkman (met zo’n metalen bandje over je hoofd en die ronde schuimrubbertjes op je oren) in de bus klassieke hiphop albums aan het luisteren was. Dit is echt een tijdsgewricht voorbeeld waar sommigen zich in zullen herkennen. Omdat ik het irritant vond mijn favoriete nummers op te nemen vanaf de radio op mijn cassettedeck en dat Erik de Zwart of wie dan ook er doorheen bleef lullen, leende ik voor ƒ4,- CD’s uit de lokale bieb en nam die over op een cassette op mijn cassettedeck. Later brandde ik natuurlijk schijfjes. (Stichting brein: Dit is verjaard, red.)
Ik, als blonde Friese tiener, starende naar de koeien en de weilanden vanuit de bus, luisterde naar de strubbels van drugsdealende binnenstad hiphoppers en had echt mijn muziek gevonden. Diezelfde nummers die ik 26 jaar later in mijn burgerlijke volvo via de bluetooth nog steeds pomp:
Maar ook luisterde ik veel R&B, dus Blackstreet, Aaliyah, En Vogue, Mariah Carey, Brandy.
Mijn lief is zoals gezegd van een ander decennium, en hield, tot toenmalige ergernis van zijn moeder, van de wat “hele grote moederneukende zwaarmetaal” – dixit Ronald Goedemondt.
Op zolder liggen dus nog legio klassieke albums, LPs die hij als jochie van z’n bijverdiensten haalde en die 35 jaar later dus nog mooi in het bezit zijn.
Denk hierbij aan klassiekers als Anthrax, Iron maiden, Metallica, Slayer 🤘, AC/DC, Venom, Testament, Anthrax, Judas Priest, Twisted Sister, Sepultura… if you know you know.
Naar de huidige tijd
Het is wel grappig om te zien hoe je muzieksmaak van het ene genre naar het andere gaat. Voor hiphop was ik helemaal into folk-achtige artiesten als Clannad & Enya, via hiphop, R&B, neo-soul naar de laaste jaren hele periodes dat ik meer naar elektronische muziek (dubstep, ambient, drum & bass) of hoofdletter-K klassiek luister. Momenteel ga ik erg lekker op yacht rock, wat mijn schat meewarig “geriatrische gitaren” noemt.
Natuurlijk trekt mijn lief zelfden zijn LP’s uit de kast, maar is hij ook geen spotify guy. Hij is een gemoedelijke ITer zoals elke rechtgeaarde metal-fan, en heeft alles op een NAS en een harddrive in de auto staan. Als we dan vakantie houden, zetten we wat nieuwe albums “in de auto” waar we allemaal van houden, en wordt dat de soundtrack van onze rit. Dat kan Taylor Swift zijn, Queen, BTS of Dimmu Borgir.
Ik ben benieuwd welke albums moppie over 20 jaar als haar klassiekers aanwijst.
Wat waren jouw albums uit je jeugd?
Leuk, ook erg herkenbaar. Die 13/14 jaar klopt bij mij niet helemaal. Ik herinner me als top vooral de 80’s (ben nu 41) , dus veel Queen, U2, Bowie e.d. Maar goed, smaken ontwikkelen zich gedurende de jaren (ik luister nu ook 50-70’s).
Hier thuis hebben we regelmatig oudere muziek opstaan. Onze moppies worden dus opgevoed met bovenstaande. Ik wil ze dat graag meegeven, naast natuurlijk gewoon wat zij leuk vinden
Hahaha, geriatrische gitaren! Van Aaliyah had ik ook een album, maar verder hebben we muzikaal gezien niet zoveel overeenkomsten. Ik moet direct aan de Spice Girls denken, maar toen was ik toch pas een jaar of 7/8. Voor de periode 12-16 volgden oa K-Otic en Sita, Within Temptation, P!nk, Destiny’s Child, Natasha Bedingfield, Krezip… Ook wel redelijk uiteenlopend.