We zijn er weer. Hoe meer verandert, hoe meer dingen hetzelfde blijven. En zoals altijd, is het de schuld van de vrouwtjes. Niet ambitieus, niet willen werken, alleen thuis zitten, 2,47 trendnaamdragende kids baren, Oprah kijken en dik worden van bonbons. Zo zijn wij vrouwtjes.
(Ondernemende mannen die trouwens 4 uur per week werken, daar moet je de cursus van volgen en het boek van kopen.)
In dit artikel van van her naar HOT wordt op gedegen wijze een programma behandeld dat wederom eens de (niet) werkende vrouw aan de kaak stelt. Adine schreef er dit over.
Mijn en dijn
Man en ik zijn een goede 18 jaar bij elkaar. In die tijd zijn ongeveer alle verhoudingen van afhankelijkheid tot elkaar de revu wel gepasseerd. Er zijn jaren geweest dat ik financieel afhankelijk was van hem, en er zijn jaren geweest dat hij financieel afhankelijk was van mij.
Grosso modo vind ik de bottom line euro inbrengsten tot een relatie niet de maatstaf waarin ik die relatie wil afmeten. Vroeger kon hij thuiskomen in een schoon huis met een verzorgd kind een een bord eten voor z’n muil. De laatste jaren kom ik thuis in een schoon huis, een verzorgd kind en een bord eten voor m’n muil.
We zorgen voor elkaar, en als we het idee hebben dat de ander z’n deel niet oppakt doen we het volwassen ding en brengen het ter sprake. Of, je slikt het, trekt je grote meidenbroek aan, en doet het ff zelf. Elkaars last (en lasten) dragen hebben we ergens een keer met erewoord en een publiek erbij aan elkaar beloofd, immers.
Emotioneel werk & martelaarschap
Over vrouwen wordt vaak gezegd dat ze communicatief zijn, maar directe non-verwijtende communicatie is soms iets waar we best in mogen ontwikkelen. Als een vent niet begrijpt dat het bed al 3 weken niet verschoond is, kun je ook de opdracht geven tot het verschonen van de lakens. (Mannen die meelezen: haal de kliko even binnen)
“We hebben het nooit over al het onbetaalde werk dat we doen! Dat wordt niet gezien!” OK. Doe het niet. Laat het uit je klauwen vallen. Laat de was, strijk, poets en cadeautjes voor je schoonfamilie maar even zitten.
Moet je opletten hoe meningen bijstellen over “niet werken”. Echter, als hij dan de handdoeken opvouwt, ga dan niet mopperen dat het dubbel-dubbel gevouwen is ipv links-over-rechts-en-dan-dubbel. Toe nou even.
Kijk ook eens hoe je mening bijstelt over dingen die “moeten”, en hoe die dingen dan moeten. De ramen zijn bij ons dit jaar 1 x gelapt, draag me maar weg naar het schavot, maar de hemel is niet gevallen.
It’s klasse baby
Zoals ik ook al reageerde in het eerste artikel, zit er ook een enorm klasse element in deze discussie. Niet ieder stel in Nederland bestaat uit een Dennis, 38 ( 40u buitensales) en een Iris, 36 (26u intercedente) die om 17:03 Stijn(6) en Finn(4) van de BSO afhalen en dan gehaast een HelloFresh maaltijd in elkaar draaien zodat Iris haar Zumba les kan halen en Dennis “op kan passen” op “de kids”.
Mijn ouders zullen ook geen fulltime medewerkers zijn volgens de definitie die wordt gebruikt, maar werkten zich vroeger het schompes in de zorg en in ploegendienst.
Een serieus deel van het werkend publiek bevindt zich in beroepsgroepen waar er geen fulltime bestaat. Ook zijn er flinke delen van Nederland waar de arbeidskansen niet beroepen als “assistent social media manager” creëren, maar gewoon iedereen in het dorp in de Suikerfabriek werkt.
En dan hebben we het niet eens over alleenstaande ouders, co-ouders, homosexuele & lesbische stellen, kindvrije mensen, alleenstaanden, mensen die mantelzorg verrichten en alle combinaties daarbinnen en daarbuiten.
Ondragelijk licht
Wat me vooral irriteert aan deze groundhogday van een “discussie” is hoe saai en kleinburgelijk hij blijft. We bemoeien ons maar wat graag met de minutiae van andersmans levensindeling, alsof dit op de lange termijn maar iets uitmaakt en onveranderlijk zou zijn.
Menselijke gemeenschappen zijn al millenia op deze argeloze universum-rots, aanwezig in een onbeschrijfelijk grote variatie in culturele en sociale regels, en dan zou de huidige vorm de optimale zijn?
Onze waarde als mens zit hem in meer dan hoe goed we de kapitalistische machine oliën.
Wat is de EBITDA van je levenspartner?
Ja het is belangrijk dat mensen financieel onderricht zijn. Dat je uit kan gaan van een partner die je steunt, maar ook je eigen plan kunt trekken als deze onberekenbaar blijkt. Maar mensen mogen hun eigen keuzes maken op basis van hun omstandigheden, en overtuigingen. God verhoedde dat je of je partner chronisch ziek wordt, een beperking krijgt of om een andere reden economisch niet bij kan dragen.
Natuurlijk wil ik vrouwen zien die ergens een fortune 500 bedrijf bestieren. Maar laten we daarbij ook de alleenstaande moeder vieren die na kantooruren toiletten staat te poetsen om een dak boven haar hoofd te houden.
Van geen van beide is dat de permanente lotsbestemming, en dat is maar goed ook.
Tenslotte sluit ik me aan bij de comment van Mariimma:
Laat ons, vrouwen, een keertje met rust zeg!
– Marimma
Hey Sabine, dank voor deze rant en leuk om mijn quote terug te zien!
Ik moest ook gewoon lachen van je opmerking. Leave Britney alone, maar dan het hele gender.
Ik wil eigenlijk overal op reageren want ik heb dit stuk met ontzettend veel plezier zitten lezen, maar komt dan toch vooral neer op ‘inderdaad!’ en ‘precies!’ en ‘dit!!!!’. Prachtig verwoord 🙂
Dankjewel! Leuk jou ook hier te zien.