Droomhuis

Heb je dat ook, dat je langs een woonwijk loopt en je echt bij God / het universum afvraagt waar mensen het van doen? Helaas heeft bij ons de Staatsloterij de gore moed gehad om nooit meer dan €20 aan prijzengeld uit te keren, dus dat was ook niet onze kans om die stap te maken.

Nou heb ik altijd al een kaviaar smaak op een McDonald’s budget gehad, maar qua huizen is dat helemaal “een dingetje”. Ik hoef geen enorm miljoenenpand, maar een vrijstaande woning in een rustige wijk of net buiten de woonkern met wat erf is altijd al de droom geweest. En hier in de Provincie™ zijn die huizen niet exorbitant duur.

De keuze om te verhuizen

De lockdown periode bevestigde het alleen nog maar meer: Een volle werkweek moeten maken op een oververhit zolderkamertje terwijl alle kinderen op de buurt de grootste zwembaden van de action hadden en ik er mede dankzij de jaren ’70 isolatie in volle teugen van kon meegenieten…

Doordat we ons kind niet halverwege een schoolloopbaan naar een andere middelbare willen sturen, hadden we bezichtigingen hier in de regio ingepland. Op de weg terug van een prima huis dat net even boven het budget lag, zei mijn man: “als we toch moeten sparen, waarom sparen we dan niet door tot na de eindexamens, en dan kunnen we overal heen”. Op dat moment ging er een lichtje bij me branden.

Omdat kind in Grote Studentenstad wil studeren, en de dorpen er omheen een directe treinverbinding hebben naar Studentenstad én mijn werkstad, zou het voor ons alleen maar ideaal zijn om te verhuizen, met z’n allen. En omdat kind niet de behoefte om per se op kamers te gaan (en wij de wil noch de middelen hebben om dat te sponsoren), zijn we samen tot dit plan gekomen.

Kostwinner

Omdat ik de kostwinner ben en de man ZZPer is met een zeer fluctuerend inkomen, willen we de hypotheek volledig op mijn salaris afsluiten. Nou heb ik een keurig salaris, maar net geen “vrijstaande woning hypotheek” salaris.

In de weken daarna ben ik zo’n beetje alle hypotheek rekentools afgegaan, en heb een google sheet gemaakt waarbij ik elk hypotheekbedrag vanaf het minimum, met stapjes van 5.000 euro omhoog onder elkaar heb gezet. Daar heb ik additionele kosten bijgezet, om te kunnen bepalen wat het eigen vermogen moet zijn, om de hypotheek naar het maximale plafond te krijgen:

Dit is natuurlijk afhankelijk van de uiteindelijke kosten, de opbrengst van de verkoop en of ik in de tussentijd mijn verdiensten kan vergroten, maar het is zeer bevredigend om te zien hoe binnen handbereik een bepaald niveau van Funda filters kan worden.

Gazelle intensiteit

De (zéér) Amerikaanse finance guru Dave Ramsey heeft het over “Gazelle intensity” bij het aflossen van schuld, en veel, zo niet alles, te laten om dat doel te behalen. Nu hebben wij geen schuld, maar ik heb mentaal een cheque aan mezelf geschreven dat ik medio 2022 een X bedrag op de spaarrekening wil hebben staan.

Ik heb dan ook op onze koelkast een printje hangen dat eigenlijk uit de schuld-afbetalingswereld komt (download hier), maar wat ik omgevormd heb naar een opbouwlijst:

Iedere dag hierlangs lopen zorgt er voor dat ik in ieder geval enorm gemotiveerd ben om door te sparen en elke rode rotcent in dat spaarfonds te duwen. Als plantknager is zijn iconische rice & beans, beans & rice motto me toch al niet vreemd. En iedere salarisdag een paar vakjes in kunnen kleuren, werkt erg motiverend.

Dingen laten

Waar ik de afgelopen jaren wel lekker geld op belegrekeningen heb gezet, heb ik dat nu naar een minimum afgebouwd, omdat ik over 1,5 jaar de middelen nodig heb. Ook bouw ik nu via mijn werkgever geen pensioen op en moet ik straks een eigen pensioenrekening gaan opbouwen, maar kiezen we er nu voor om alles op dit doel te zetten.

Wat als het nou niet lukt

If you shoot for the moon, you land among the stars. We kunnen altijd onze wensen naar beneden bijstellen, en met ons huidige spaargeld kunnen we al naar een soortgelijk huis verhuizen. Dus alles wat we tussen nu en dan opzij zetten, is voor het vergroten van het woongenot.

Ongeacht wat er gebeurd, zet ik mijn visie op voorjaar ’23, waarin ik mijn moestuin aan het inplanten ben naast mijn bosrand villa en een passerende wandelaar denkt:

“Waar doet ze dat toch van?”