Klein en kabbelend leven

Het is zo’n gangbaar ding om te zeggen: “Och ik heb het zo druk!” We zijn als mensen onderhevig aan een constante, culturele en commerciële aanwezigheid van druk, pressie, moetjes en meer.

Nou zijn er mensen met enorm veel druk in hun leven. Jonge kinderen, een verantwoordelijke baan, financiële verplichtingen en bijvoorbeeld mantelzorg verplichtingen. Petje af voor die mensen die zich zo het schompes lopen!

Maar het voelt voor mij dat 80% van de mensen die druk ervaart, of er althans zo over communiceert, eerder het overzicht en de planning kwijt is. en veel non-essentiële verplichtingen zichzelf opleggen.

En een volle beker kun je niet meer ingieten. – Bruce Lee (of Johan Cruijff, een van de twee)

Ik ben jaren terug opgehouden met zeggen dat ik het druk heb, want heel eerlijk? Ik heb het niet druk. In plaats van groots en meeslepend leven wij klein en kabbelend. Als mijn collega’s vragen wat ik het weekend gedaan heb, is mijn antwoord meestal “niets bijzonders”.

Dat heb ik mezelf echt moeten leren, want ik heb jarenlang interne onrust gevoeld van “ik móet iets!” Ergens heen, iets beleven. Nieuw! Prikkels! Iets te vertellen hebben in de koffie corner.

Maar als je je moetjes eerlijk op een lijstje zet (Feestjes, op de thee bij je schoonmoeder, de was bijhebben, die tennistraining, de vloeren dweilen, 4 dagen naar Ibiza, pinterest-waardige uitdeelcadeautjes knutselen voor de Peuterspeelzaal enz enz enz) zijn veel dingen optioneel.

Wees eens radicaal eerlijk tegen jezelf: Waar krijg je goede energie van? Waar kijk je naar uit en wat put je al uit als je er aan denkt? Schrap de negativiteit uit je leven. Je bent een volwassen persoon, die keuzes mag je gewoon maken.

Hier de favoriete “klein en kabbelend” activiteitenlijst:

Luieren & knuffelen

Zit het werk er op? Dan is het tijd om te kroelen op de bank. Wij kunnen heel goed bij elkaar zijn zonder dat we moeten praten. Ben ik alleen thuis? Ik pak een kop thee, zet de yacht rock playlist aan, hond(en) tegen me aan, en verder niks.

Autoritjes nergens naar toe

Dit jaar natuurlijk wegens redenen populairder dan ooit, maar we stappen soms ‘s avonds in de auto om gewoon een stuk te rijden. Beetje naar buiten kijken, metal luisteren, gesprekken voeren en soms ook gewoon lekker niet kletsen. Heerlijk.

Wandelen in de natuur

Je kunt allemaal forestbathing / Shinrin Yoku boeken er op nalezen: Lopen in de natuur is goed voor je fysieke en mentale gestel. Als ik aan het malen ben over iets wat uiteindelijk onbelangrijk is, of waar ik uiteindelijk geen controle over heb, schop ik mezelf naar buiten.

Bij de 20e boom ben ik meestal alweer afgeleid door een beestje of een plant, stroomt er weer gezonde lucht door de longen, en kom ik relaxed(ter) thuis, en doet mijn man alsof hij heel geïnteresseerd is in het feit dat ik een ijsvogel of buizerd zag.

Dutjes

Heel eerlijk, dit is gewoon het antwoord op wat ik in het weekend doe. Dutjes op de bank. Meestal met 2 honden op schoot. Vaak na zo’n boswandeling en een happy hour biertje. Ben ook geen 20 meer!

Opruimen

Klinkt als een moetje, maar ik ben zo’n trut die onrustig wordt van troep. Ik ben van de filosofie dat als je teveel troep hebt, dat je dan sowieso teveel hebt. Hoe minder spullen, hoe minder verplichtingen, dus opruimen, uitsorteren en uitmesten vind ik kalmerend. Vaak zet ik dan een podcast of een True Crime verhaal over de meest opmerkelijke moordzaken op. Je weet wel, ter ontspanning.

Yoga

Hier moet ik mezelf blijven overtuigen dat ik het leuk vind. Het is een activiteit die eigenlijk haaks staat op mijn prestatiegerichte aard (je kunt yoga immers niet “uitspelen”) maar dat is ook precies waarom ik het van mezelf moet doen. Kop leeg en bewust ademen, terwijl je de rest van de week misschien niet eens aan je ademhaling hebt gedacht.

Mediteren

Mediteren kun je leren, en daar hoef je echt geen app voor te hebben (maar mag wel, ik ben je moeder niet). Meditatie hoeft niet in lotushouding in kloosterse stilte te zijn. Elke herhalende oefening waarbij je ontspannen focust op de taak is meditatie.

Dat kan ook onkruid wieden zijn, het julienne snijden van een kilo wortels, of het borstelen van een pony.

Lekker zen van je

Nou ga ik jullie niet voorhouden dat ik als de kalmte zelf door het leven ga. Soms ben ik een opgefokt stuk vreten, maar dat is ook precies waarom ik deze mechanismes heb.

Herken ik dat ik me mee laat zuigen in drama, stress en gedoetjes? Dan kan ik terugvallen op de dingen waarvan ik weet dat ik ermee tot rust kom.

Nu al zin in mijn zondagmiddagdutje.